Met slechts één schamel wedstrijdpunt reisde het team van Maassluis af naar Nieuwerkerk. De thuisclub had reeds vijf punten op zak, én was op papier sterker. Als ik na een minuut of 10 even opsta, zie ik op het bord van Marcel een Stanford gambiet. Ik dacht “Dat moet je niet tegen Marcel spelen. Die kent dat.” En jawel een pion werden er twee, toen drie en het punt was binnen. Maar dat was niet het eerste punt. Michael had al heel snel een winnend eindspel op het bord, en speelde dat keurig uit. Over eindspel gesproken, daar hadden Dirk en Paul meer moeite mee. Beiden kwamen na taai verdedigen in een pionneneindspel terecht wat verloren bleek.
De tegenstander van Johan mocht geen remise aannemen van de teamleider. Uiteindelijk blunderde hij waarna het volle punt naar Maassluis ging. Arjen had het met zwart lastig. Zijn tegenstander had een aangename druk die uiteindelijk de beslissing bracht. Als ik naar het bord van Jos keek kreeg ik een deja-vu, de partij leek zoveel op z’n partij tegen Moerkapelle…. De partij zou eigenlijk in remise moeten eindigen maar hier blunderde wit ook dat halfje weg. Zelf kwam ik met voordeel uit de opening. We verbruikten hiervoor veel tijd. Vooral m’n tegenstander. Ik kon mijn tegenstander onder druk houden. En toen ik voor pionwinst ging offerde hij een kwaliteit, in de hoop kansen tegen m’n koning te krijgen. Dat gebeurde eerder andersom, en hij ging door z’n vlag. Met 5-3 reden we richting Maassluis. Nu met drie matchpunten op zak en een wedstrijd tegen nummer laatst in het verschiet.
Afgelopen maandag werden er twee partijen gespeeld, Aad won van Koos en Jan en Dirk speelden remise.
In de stand blijft Marcel aan kop, gevolgd door Jos. Martin kroop ten kostte van Arjen naar plek 3.