Helaas hebben wij afscheid moeten nemen van onze geliefde Corry Vreeken. Zij, waaraan onze stichting haar naam dankt. Een stichting die haar naam draagt en zal voortdragen, want Corry verdient het herinnerd te worden.
Er is al veel over haar geschreven. Over haar schaakresultaten en over haar verdiensten voor het schaken in het algemeen. Niet voor niets was ze hiervoor geridderd in de Orde van Oranje-Nassau en werd ze in 2019 door de Schaakbond benoemd tot Lid van Verdienste.
Ze voerde lange tijd de nationale ranglijst aan en werd in de jaren 60 maar liefst 5 maal Nederlands Dameskampioene. Daarmee sloot ze het tijdperk Fenny Heemskerk af. Ook internationaal was ze zo sterk dat ze uiteindelijk het niveau van Damesgrootmeester bereikte. De titel werd haar toegekend met de toevoeging Honorair, waar ze stiekem best trots op was en welke toevoeging ze ook niet wilde laten vervallen. Ze was namelijk de enige Honoraire Damesgrootmeester ter wereld.
Behalve sterk achter het bord, betekende ze ook veel voor de ontwikkeling van het schaken in Nederland. Zo vond ze Joop van Oosterom, een van de oprichters van het software bedrijf Volmac bereid om haar geliefde Rotterdamse schaakclub, waar ze inmiddels voorzitter van was geworden te sponsoren. De club ging daarna verder onder de naam Volmac Rotterdam en kon nu veel sterke schakers aantrekken, waaronder de later naar Nederland gevluchte Russische Grootmeester Viktor Korchnoi. Corry kon met haar charmes, ze was bovendien een knappe verschijning, bruggen bouwen in een tijd waarin er nog een IJzeren Gordijn was en Russische spelers onder druk stonden van strenge regels en gecontroleerd werden door de KGB. Bekende schakers uit die tijd, zoals Korchnoi, Lilienthal en Spasski, waren altijd welkom in huize Vreeken tijdens hun deelname aan Nederlandse schaaktoernooien.
Ook Max Euwe, de enige wereldkampioen die Nederland ooit gehad heeft, logeerde in huize Vreeken als hij voor de Rotterdamse club speelde. Met hem had Corry een warme band en toen een journalist haar vroeg wie ze als secondant wilde voor het aanstaande interzonetoernooi gaf ze vol overtuiging aan dat die rol voor Max Euwe was weggelegd moest zijn. Aldus geschiedde.
Corry was getrouwd met Piet Vreeken. De twee waren dol op elkaar en Corry refereerde altijd aan hem als ‘mijn Piet’. Hij was haar bondgenoot. Hun liefde voor elkaar was zo sterk en hun samenzijn zo vanzelfsprekend, dat het kon voorkomen dat ze hun huwelijksdag vergaten. Dat gebeurde tijdens een toernooi in Buenos Aires, alwaar Geurt Gijssen de eer had om het verbaasde echtpaar tijdens een schaaktoernooi, ’s ochtends in de ontbijtzaal te feliciteren.
Op latere leeftijd is Corry lid geworden van de Schaakvereniging Maassluis in haar eigen woonplaats en waar ze nog lang iedere week haar partij bleef spelen. En niet onverdienstelijk, want in het seizoen 2012/2013 werd ze op 85 jarige leeftijd nog clubkampioen! Ze heeft altijd een voorkeur voor de witte stukken gehad, want Corry wilde altijd winnen. Als ze bij haar schaakclub zwart kreeg was dan ook het standaard antwoord: “Heb ik nu alwéér zwart?” Deze uitspraak is inmiddels door meerdere clubschakers van Schaakvereniging Maassluis overgenomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten